การรักษาต้องสงสัย การรักษาทุกอย่างมีความเสี่ยง โปรดพิจารณาข้อมูลให้ถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจ
นักวิจัยในบริสตอล สหราชอาณาจักร ตัดสินใจตั้งคำถามสำคัญว่า “งานวิจัยเรื่องโรคข้อเข่าเสื่อมตอบโจทย์ที่สำคัญต่อผู้ป่วยและแพทย์หรือไม่อย่างไร” [17] พวกเขาเริ่มจากจัดกลุ่มสนทนา 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้ป่วยอายุรแพทย์โรคข้อนักกายภาพบำบัด และแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป กลุ่มคนเหล่านี้เห็นตรงกันว่าไม่อยากให้ทำการทดลองที่สนับสนุนโดยบริษัทยา ซึ่งเปรียบเทียบยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (กลุ่มยาที่มีไอบูโพรเฟน เป็นต้น) กับยาหลอกอีก ผู้ป่วยเห็นว่าแทนที่จะศึกษาเรื่องยา น่าจะมีการประเมินการทำกายภาพบำบัดและการผ่าตัดอย่างมีคุณภาพ รวมถึงประเมินมาตรการให้ความรู้และรับมือกับโรค ซึ่งอาจช่วยให้ผู้ป่วยจัดการกับอาการเรื้องรังที่มักก่อความเจ็บปวดและอาจพิการนี้ได้เป็นผลดียิ่งขึ้น ชัดเจนว่าวิธีการรักษาและมาตรการเหล่านี้มีช่องทางหาประโยชน์ทางการค้าน้อยกว่ายา จึงมักถูกละเลย
หากใช้วิธีสนทนากลุ่มประเมินงานวิจัยด้านการรักษาในสาขาอื่น จะพบอีกสักกี่สาขาที่นักวิจัยตอบคำถามซึ่งไม่สอดคล้องกับคำถามที่สำคัญต่อผู้ป่วยและแพทย์เช่นในสาขานี้ น่าเสียดายที่ปรากฏว่ายังพบความไม่สอดคล้องเช่นนี้ได้บ่อยเกินคาด [18, 19, 20, 21]
การเปลี่ยนแปลงสูตรยาเพียงเล็กน้อยมักไม่ทำให้ยาเหล่านั้นได้ผลมากขึ้นเป็นชิ้นเป็นอัน แต่งานวิจัยเกี่ยวกับวิธีการรักษาส่วนใหญ่กลับศึกษาเรื่องยาประเภทนี้ ทั้งในข้ออักเสบและโรคเรื้อรังอื่นๆ สิ้นเปลืองทรัพยากรแท้!
ถัดไป: ใครเป็นผู้ตัดสินใจว่าจะศึกษาอะไร
GET-IT provides plain language definitions of health research terms
