เมื่อโดนดึงเข้าไปในวังวน

ปี ค.ศ. 2006  ผู้ป่วยคนหนึ่งในสหราชอาณาจักร ซึ่งผ่านการฝึกอบรมด้านการแพทย์มา เผลอตามกระแสเฮอเซปตินไปด้วย เมื่อเธอถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมแบบมี HER2 ในปีก่อนหน้านั้น

“ก่อนจะมีการวินิจฉัย ฉันก็เหมือนผู้ป่วยอีกจำนวนมากที่ไม่ค่อยรู้เรื่องการรักษามะเร็งเต้านมในยุคนี้ เลยต้องพึ่งข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต ตอนนั้นเว็บไซต์เบรสต์แคนเซอร์แคร์ (Breast Cancer Care) หรือการดูแลมะเร็งเต้านม กำลังรณรงค์ให้ผู้หญิงที่มี HER2 ทุกคนได้ใช้เฮอเซปติน ฉันลงทะเบียน เพราะเห็นด้วยว่าผู้ป่วยต้องได้ใช้ยาที่ข้อมูลบนเว็บไซต์และในสื่อบอกว่าเป็นยาดี ซึ่งถ้าพวกเธอเป็นโรคซ้ำก็จะต้องได้ใช้อยู่แล้ว…ฉันเริ่มรู้สึกว่าถ้าไม่ได้ยานี้ก็แทบจะแน่นอนว่าฉันต้องเป็นมะเร็งตาย ! หนังสือพิมพ์เดอะซัน ซึ่งสนับสนุนโครงการเฮอเซปตินติดต่อฉันเพราะสนใจเรื่องของฉัน ในฐานะที่เป็นแพทย์และเป็น ‘เหยื่อมะเร็ง’

“เมื่อได้ยาเคมีบำบัดครบแล้ว ฉันก็ปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ด้านโรคมะเร็งเรื่องการรักษาด้วยเฮอเซปติน เขาบอกว่าห่วงเรื่อง ผลต่อหัวใจในระยะยาวที่พบในหลายการศึกษา แต่เว็บไซต์และสื่อ ไม่ค่อยสนใจ ทั้งที่เป็นการให้ยากับผู้หญิงที่สุขภาพแทบปกติ เมื่อ วิเคราะห์ให้ละเอียดเรอง‘ประโยชน์ร้อยละ 50’ที่อ้างอิงกันบ่อยๆ จนฝังใจฉัน ที่จริงมันกลับเทียบเท่ากับมีประโยชน์ต่อฉันแค่ร้อยละ 4-5 เท่านั้น ซึ่งหักล้างกับความเสี่ยงโรคหัวใจพอดีเลย ! ฉันจึงเลือกไม่ใช้ยานี้ และแม้จะกลับมีเนื้อร้ายซ้ำอีก ฉันก็จะยังพอใจกับสิ่งที่เลือก

“เรื่องนี้เป็นตัวอย่างว่า (แม้แต่) คนที่เล่าเรียนมาทางการแพทย์ และปกติเป็นคนมีเหตุผล ก็อาจหวั่นไหวได้เมื่อถูกวินิจฉัยว่าเป็น โรคที่อาจคร่าชีวิต…ข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับการใช้เฮอเซปตินในมะเร็งเต้านมระยะแรกเป็นแค่โฆษณาชวนเชื่อที่สื่อและบริษัทแต่งเติมโดยใช้ฉันเป็นตัวอย่าง”

Cooper J. Sucked into the Herceptin maelstrom. BMJ 2007;334:18