ผลกระทบของยา “พ่วงท้าย” ในแคนาดา

“ในรัฐบริติชโคลัมเบีย ค่าใช้จ่ายด้านยาส่วนใหญ่ (ร้อยละ 80) ที่เพิ่มขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1996-2003 เกิดจากการใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่มีสิทธิบัตร ซึ่งก็แทบไม่ได้ดีกว่าผลิตภัณฑ์ราคาย่อมเยากว่าที่มีใช้ ตั้งแต่ก่อนปี ค.ศ. 1990 ควรมีการตรวจสอบอย่างรอบคอบเรื่องค่าใช้จ่ายที่พุ่งทะยานจากการใช้ยาพ่วงท้าย ซึ่งแพงระยับเมื่อเทียบกับยาอื่นที่ใช้ได้ผลมานาน วิธีกำหนดราคายาเช่นที่ใช้ในนิวซีแลนด์[1] อาจช่วยลดค่าใช้จ่ายและโยกย้ายเงินจำนวนนี้ไปลงกับความต้องการด้านการดูแลสุขภาพอื่นๆ ได้ เช่น รัฐบริติชโคลัมเบียจะประหยัดค่าใช้จ่ายได้ 350 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ (ร้อยละ 26 ของค่าใช้จ่ายรวมจากการสั่งใช้ยา) ถ้าครึ่งหนึ่งของยาพ่วงท้ายที่ใช้ในปี ค.ศ. 2003 ตั้งราคาเพื่อแข่งขันกับยาเดิม ค่าใช้จ่ายที่ประหยัดได้นี้ สามารถนำไปจ่ายเป็นค่าจ้างแพทย์ใหม่มากกว่าพันราย

ในรายการ 20 อันดับยาขายดีทั่วโลก มียาที่ใช้แพร่หลายมานานในชื่อยาที่เพิ่งได้สิทธิบัตรด้วย แนวโน้มค่าใช้จ่ายในประเทศพัฒนาแล้วเกินกว่าครึ่งน่าจะเกิดจากยาพ่วงท้าย”

Morgan SG, Bassett KL, Wright JM, et al. ‘Breakthrough’ drugs and growth in expenditure on prescription drugs in Canada. BMJ 2005;331:815-6.

[1] PHARMAC ใช้กลไกกระตุ้นการแข่งขันด้านราคายา และหากถือว่ายาให้ผลการรักษาเหมือนกันและเทียบเท่ากันจะให้เงินสนับสนุนในอัตราเดียวกัน